[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Musiała przyznać, że świetnie wygląda w kuchni z podwiniętymi
rękawami, rozpiętym kołnierzykiem i skupioną miną. Miał wprawne zręczne
ruchy. Zastanawiała się, czy należy do osób, którym wszystko dobrze
wychodzi.
Czy jest coś, w czym jesteś beznadziejny? wyrzuciła z siebie bez
zastanowienia.
Aż jęknęła w duchu, bo przecież obiecała sobie, że będzie panować
nad słowami.
Spojrzał na nią ze ściągniętymi brwiami, jakby nie rozumiejąc pytania.
Możesz powtórzyć?
Potrząsnęła głową.
Nieważne, to było głupie.
Odłożył nóż, spojrzał na patelnię, a potem przeniósł wzrok na nią.
Po co ci wiedzieć, w czym jestem beznadziejny?
Przymknęła oczy. Miała ochotę zapaść się pod ziemię.
I tyle warte są jej postanowienia o tym, że się zmieni.
Westchnęła z rezygnacją.
To było głupie pytanie. Po prostu wyglądasz na człowieka, który jest
dobry we wszystkim, za co się wezmie. Dlatego zapytałam, czy jesteś w
czymś beznadziejny. To by była jakaś pociecha dla nas, zwykłych
śmiertelników.
Wzruszył ramionami.
76
R
L
T
Nie umiem wielu rzeczy. A na wiele innych musiałem ciężko
zapracować.
Ta rozmowa zmierza w zdecydowanie złym kierunku.
Nie o to mi chodziło, Dev, że nie pracowałeś ciężko na to, co masz
albo na to, co umiesz. NaprawdÄ™.
No to o co ci chodziło?
W jego głosie nie było złości ani zniecierpliwienia, a jedynie zwykła
ciekawość.
No na przykład o gotowanie. Zwietnie ci idzie. Zaczęłam się
zastanawiać, czy jest coś, czego nie umiesz robić. Sprawiasz wrażenie
osoby, która ma naturalną zdolność do szybkiego uczenia się nowych
rzeczy. Założę się, że jesteś dobry we wszystkich sportach.
Skrzywił się z jękiem.
W takim razie powinnaś zobaczyć, jak gram w koszykówkę. A
właściwie próbuję, chociaż i to określenie jest dużo na wyrost. Rafe, Ryan i
Cam raz do roku zapraszają mnie na przyjacielski mecz koszykówki. Co
dla nich jest okazją do odpłacenia mi za wszystkie zniewagi, prawdziwe i
wymyślone. A przez następne pół roku przypominają mi o tym przy każdej
okazji.
Chcesz powiedzieć, że nie umiesz grać w kosza?
Tak, nie umiem grać w kosza.
Uśmiechnęła się.
Ja też.
Odpowiedział jej uśmiechem. Na patelnię, z której wcześniej wyjął
mięso, wrzucił warzywa.
A więc oboje jesteśmy beznadziejni w tym samym.
Zajął się gotowaniem i po paru minutach postawił przed nią talerz z
77
R
L
T
jedzeniem. Sam wziął swoją porcję do ręki i stanął oparty o zlew.
Nie usiądziesz? spytała ze zdziwieniem.
Wolę stać naprzeciwko, żeby na ciebie patrzeć.
Opuściła wzrok na talerz. Nie wiedziała, co odpowiedzieć. Te słowa ją
zaskoczyły.
Ale może on też się stara. Tak jak ona.
78
R
L
T
ROZDZIAA DZIESITY
Ashley obudziła się lekko otumaniona, co jednak nie było dziwne po
dwóch dniach ciężkiej migreny i trzech dawkach leku. Devona już nie było.
Poprzedni wieczór mogła nazwać wielkim testem radzenia sobie w
kłopotliwej sytuacji. Devon wsunął się obok niej do łóżka, a potem leżeli
bez słowa w ciemnościach, dopóki nie zapadła w niespokojny sen. W nocy
ich ciała stykały się wielokrotnie. Obudziła się w jego ramionach
pocałował ją w czoło, mruknął, że powinna jeszcze trochę pospać, a potem
wyszedł do łazienki.
Witam w nowej rzeczywistości mruknęła do siebie, wstając z
łóżka.
Pod prysznicem zastanawiała się nad możliwym rozwojem sytuacji.
Albo poniesie klęskę, albo uda jej się ocalić to, co najcenniejsze. Wszystko
będzie zależało od tego, ile wysiłku zechce zainwestować w swoje
szczęście. No cóż, patrząc z tej perspektywy, nie mogła zrezygnować.
Skrzywiła się, natrafiwszy wzrokiem na swoje odbicie w lustrze.
Wygląda zle. Jak śmierć na chorągwi.
Pod oczami miała sińce. Od zaciskania szczęki wokół ust pojawiła się
głęboka bruzda. Całe cierpienie miała dosłownie wypisane na twarzy. Nie
ukryje go przed nikim. Nigdy nie umiała kamuflować emocji każdy mógł
niemal zajrzeć do jej wnętrza.
Na szczęście Carly nigdy nie szczędziła jej rad na temat makijażu.
Teraz okazały się przydatne.
Gdy skończyła się czesać i malować, była z siebie zadowolona.
Wyglądała wprawdzie na zmęczoną, ale to się dało akurat wytłumaczyć
79
R
L
T
migrenÄ….
[ Pobierz całość w formacie PDF ]