Foley Gaelen Trylogia Ascencion 01 Jego wysokoĹÄ pirat

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

i trybiki w jej mózgu.
Mog� pana o coS spyta�? Dr�czy mnie do tej pory pewna złoSliwa
uwaga Domenica. Mo�e pan, jako m�czyzna, pr�dzej zrozumie, o co
mu chodziło?
Lazar potrz�sn�ł głow� ze zniecierpliwieniem, ale dziewczyna ci�-
gn�ła dalej, nim zd��ył jej powiedzie�, �eby zamkn�ła buzi�.
Widzi pan, Humberto& chciałam wyjS� za Domenica przede
wszystkim dlatego, �e zostanie nast�pnym gubernatorem Ascencion.
Nie byłbym tego taki pewny! pomySlał Fiore, ale głoSno zauwa�ył:
Podobno tym u władzy kobiety same lez� do łó�ka.
Allegrze a� zaparło dech.
Co za okropnoSci pan wygaduje! Zreszt� mnie to z pewnoSci� nie
dotyczy.
OczywiScie!
Mówi� szczer� prawd�! oSwiadczyła z cał� powag�. S�dzi-
łam, �e jako �ona gubernatora zyskam wpływ na to, co dzieje si� na
Ascencion. B�d� mogła łagodzi� krzywdy, ul�y� niedoli ludu&
Godne podziwu zamierzenia.
Wie pan, co ludzie powiadaj�? szepn�ła, opieraj�c podbródek
na jego ramieniu. Za ka�dym wielkim człowiekiem kryje si� niezwy-
kła kobieta.
50
Lazar przystan�ł i podniósł swe brzemi� nieco wy�ej.
Bardzo mi przykro, ale w�tpi�, czy pani narzeczony zostanie kie-
dykolwiek wielkim człowiekiem.
Mój eksnarzeczony! Teraz ju� za nic nie poSlubi� tego durnia.
Nie wiem, co zrobi� zastanawiała si� głoSno. Mo�e wst�pi� do klasz-
toru?
Fiore wzdrygn�ł si�, słysz�c jej rozwa�ania na temat przyszłoSci.
Wiedział, �e nie miała przed sob� �adnej.
Tak czy inaczej& Domenic utrzymywał, �e ma prawo zachowy-
wa� si� wobec mnie tak podle, gdy� (jak si� wyraził) posłu�yłam si�
nim . Naprawd� nie miałam takiego zamiaru! zapewniła gor�co. Ni-
gdy nie patrzyłam na to w ten sposób. Czy rzeczywiScie byłam egoistk�?
Czy to grzech, �e chciałam wyjS� za niego dla dobra ogółu? Byłam pew-
na, �e Domenic chce si� ze mn� o�eni� ze wzgl�du na stanowisko moje-
go ojca& Widzi pan? Wszystko mi si� popl�tało! No i co pan o tym
s�dzi, Humberto?
A co pani o tym s�dzi, panno Monteverdi? powiedział cicho.
Liczy si� przecie� tylko pani opinia w tej sprawie.
Allegra milczała przez dłu�sz� chwil�.
Sama nie wiem& ale czuj� si� winna.
Jemu właSnie na tym zale�ało, ch�rie.
Znów oparła głow� na ramieniu Lazara, niemal tul�c si� do niego.
Wie pan co, Humberto?& Nikt oprócz pana nie walczył w obro-
nie mego honoru!
Lazar nic nie odpowiedział.
Maria&
Pierwsz� mySl�, jaka przedarła si� przez jego zamglony umysł, było
pragnienie powrotu do Marii, kochanki wiernej i potulnej. Dbała o nie-
go jeszcze lepiej ni� matka& Spróbował otworzy� oczy, ale tylko prawe
było mu posłuszne. Lewe tak spuchło, �e nie mógł rozewrze� powiek.
W głowie miał zam�t, od czasu do czasu zapalały si� jakieS gwiazdy lub
wybuchały fajerwerki.
W mroku ujrzał nad sob� kwiaty. Nagietki pochylały si� nad nim.
Szerokie kielichy lilii przypominały twarze zatroskanych kobiet& Przez
chwil� nie wiedział, kim właSciwie jest i sk�d si� tu wzi�ł, u diabła?
Potem wszystko od�yło mu w pami�ci.
Domenic Clemente podniósł si� z trudem. Oddychał ustami, bo rów-
nie� nos odmawiał mu posłusze�stwa. Stał, zbieraj�c mySli; nadal był
51
ogłuszony pot�nymi ciosami w głow�. Zrobił kilka niepewnych kro-
ków i właSnie w tej chwili do ogrodu wpadło trzech gwardzistów.
Panie wicehrabio!
Ranili pana?!
Co za błyskotliwa dedukcja warkn�ł do najbli�szego �ołnierza,
który chciał go podtrzyma�. Odepchn�ł go lewym ramieniem; praw� r�k�
ze złamanym nadgarstkiem przyciskał do piersi.
Co z pann� Monteverdi?
Ten łotr porwał j� i uciekł na skradzionym koniu. Rcigaj� ich te-
raz dwa szwadrony jazdy.
Dogonimy ich raz dwa, panie wicehrabio! Prosz� si� nie martwi�,
do rana ju� tu b�d�!
Macie go wzi�� ywcem! rozkazał szeptem Domenic. Ja si�
z nim rozprawi�!
Wedle rozkazu, panie wicehrabio.
Jeden z �ołnierzy znalazł le��cy w pobli�u sztylet Clemente a i po-
dał mu go. Domenic schował bro�.
Hej, ty tam! zwrócił si� do pierwszego z gwardzistów. Za-
wiadom jego ekscelencj� gubernatora, �e musz� si� natychmiast z nim
spotka�. Stawi� si� w jego gabinecie. Ty& skin�ł na drugiego spro-
wadx mi najlepszego medyka w całym mieScie. A ty przywołał ge-
stem trzeciego zadbaj o to, �eby mój powóz był gotowy za pół godzi-
ny.
Musi jak najpr�dzej zobaczy� si� z Mari�! Skoro tylko przeka�e temu
durnemu gubernatorowi własn� wersj� wydarze� i pozwoli si� opatrzy�
medykowi, pojedzie do niewielkiego domku na wsi, w którym ulokował
swoj� kochank�. Maria najlepiej zdoła uleczy� jego zmasakrowane cia-
ło i zranion� dum�.
A t� przebrzydł� cnotk�, Allegr� Monteverdi, niech sobie ratuje oj-
ciec! On, Domenic, ma jej ju� doS�.
Ten czarnooki diabeł niexle skopał ci dup�, co? Ty skaml�cy, �ało-
sny mi�czaku! odezwał si� jakiS wewn�trzny głos.
Domenic a� si� �achn�ł.
Starał si� jakoS doprowadzi� do ładu swój wygl�d; otrzepał zmi�te
ubranie, przygładził lew� r�k� włosy i wszedł do pałacu. PokuStykał
korytarzem w stron� gabinetu gubernatora, staraj�c si� unika� jego go-
Sci. Gapi�c� si� na� słu�b� odstraszał złym spojrzeniem, mówi�cym
wyraxnie: Pilnowa� swego nosa! . Roztrz�sał w mySli niełatwy pro-
blem: czy Monteverdi uwierzy córce, gdy ta ozi�bła dziewucha poskar-
�y mu si�, �e narzeczony dobierał si� dziS do niej& ?
52
Nie było w tym ostatecznie nic złego! Działał w gruncie rzeczy w in-
teresie Allegry: nie chciał, by noc poSlubna była dla niej szokiem. Jed-
nak Monteverdiemu lepiej wmówi�, �e on, Domenic, próbował tylko
obroni� dziewczyn� przed napaSci� jakiegoS zuchwałego prostaka.
Kim był ten człowiek? JeSli to jeden z buntowników, to czemu nie
mówił chłopsk� gwar�? I jakim prawem podawał si� za dobrego znajo-
mego Allegry?! Przekomarzał si� z ni�, jakby byli starymi przyjaciół-
mi!
Albo te ciosy roztrz�sły mi całkiem mózg, mySlał Domenic, albo za
du�o wypiłem. Nic mi si� tu nie zgadza!
Gdyby Allegra, psiakrew, posłuchała go i wezwała stra�e wtedy, kiedy
jej kazał, nie wydarzyłoby si� nic złego! To wył�cznie jej wina, �e zosta-
ła porwana, do diabła! On bronił jej ze wszystkich sił, a ona robiła wszyst-
ko na przekór jakby była w zmowie z tym porywaczem!
I nagle Domenica olSniło.
Allegra naprawd� znała tego człowieka. Nie ulegało w�tpliwoSci!
Byli bardzo dobrymi znajomymi dokładnie tak, jak ten łotr powie-
dział.
Allegra była wspólniczk� buntowników.
Domenic stan�ł na korytarzu jak wryty. Zapatrzył si� w przestrze�
i próbował oswoi� si� z t� rewelacj�.
OczywiScie! Allegra zdradziła własnego ojca i przył�czyła si� do
buntu!
Patrzył przez palce na wszystkie jej dziecinne demonstracje: szarfa
w barwach rodu Fiori, brak uległoSci wobec ojca i narzeczonego, głupie
sprzeczki z goS�mi na temat spraw, o których nie miała poj�cia& Nigdy
nie traktował tego powa�nie!
Ale� go nabrała! Całe to porwanie to bujda. Nic jej nie groziło.
Zmówiła si� po prostu z buntownikami, by skłoni� ojca i Rad� do speł-
nienia ich �ycze�. A jego zawsze wykorzystywała, igrała z nim!
Rozzłoszczony jeszcze bardziej Domenic wkroczył do wyło�onego
ciemn� boazeri� gabinetu Monteverdiego; podszedł od razu do szafki
z trunkami i niezr�cznie, lew� r�k� próbował nala� sobie whisky.
Niech to wszyscy diabli! Zawrócił do drzwi i wrzasn�ł na stoj�-
cego na korytarzu lokaja, by nalał mu wódki i zapalił Swiece.
Kiedy w pokoju pojaSniało, a lokaj podał mu kieliszek whisky, wi-
cehrabia przejrzał si� w lustrze, wisz�cym nad kominkiem. Jedynym [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pobieranie / pdf / ebook / do ÂściÂągnięcia / download

Odnośniki