[ Pobierz całość w formacie PDF ]
okresem odŜywiania pokarmowego. Na początku lat 70-tych ukazały się w ZSRR
pewne prace naukowe, które mylnie wskazywały na jakieś, aczkolwiek nieznaczne lecz
negatywne efekty w procesie terapii głodówkowo-dietetycznej. Artykuły te zasługują na
dokładniejsze ich rozpatrzenie.
W roku 1973 Ogólnozwiązkowy Naukowo-badawczy Instytut Gastroenterologii, ściśle
związany w zakresie problematyki i zadań z Instytutem Ŝywienia, opublikował dwie
publikacje naukowe, będące dwoma częściami opisu jednego eksperymentu
naukowego - badania śluzówki Ŝołądka chorych psychicznie w okresie 28-dniowego
kursu głodowania leczniczego. Pod względem energetycznym okładzinowe komórki
Ŝołądka naleŜą do najsłabszych i naukowcy przypuszczali, Ŝe jeŜeli je nie zaopatrywać
z zewnątrz w energię pochodzącą z poŜywienia, być moŜe zaczną ginąć lub jakoś
negatywnie się zmieniać. W tym czasie pojawiły się w ZSRR japońskie
gastrofibroskopy, które pozwalały nie tylko oglądać Ŝołądek i dwunastnicę, lecz
dokonywać histologicznego pobrania wycinków z róŜnych miejsc śluzówki Ŝołądka i
śledzić dynamikę stanu komórek. Psychicznie chorych regularnie odwoŜono do
Instytutu Gastroenterologii i w krótkich okresach (2-3 dni) przeprowadzano badania
histologiczne. W ten sposób w pierwszej publikacji podano, Ŝe komórki okładzinowe są
stopniowo
nasycane
rozmaitymi
tłuszczami
(lipidami).
W
końcu
dokonano
podsumowania - "na róŜnych etapach głodowania leczniczego w komórkach
okładzinowych i głównych Ŝołądka wytwarza się obraz zwyrodnienia tłuszczowego typu
lipofanerezy". Jednak naukowców zainteresował inny fakt. Podczas głodu nie zginęła
ani jedna komórka. Przeciwnie, pojawiły się nowe komórki fizjologiczne z jasną
18
Wydawnictwo verbum Górny-Gołąb Katowice 1991
G. A. Wojtowicz ULECZ SAM SIEBIE
protoplazmą, które z czasem powinny się były przekształcić w określone komórki
Ŝołądka. To zainteresowanie spowodowało przedłuŜenie badań o miesiąc po
zakończeniu głodowania. Rezultaty przedstawiono w drugiej publikacji. Okazało się, Ŝe
tłuszcze nasycające zwykłe komórki okładzinowe podczas głodowania w ciągu 1-2 dni
po rozpoczęciu odŜywiania pokarmowego były usuwane z komórek do krwiobiegu.
Wszystkie zaś komórki z jasną protoplazmą po 25-30 dniach przekształciły się w
komórki dodatkowe, wzmagające czynności ochronne Ŝołądka (wydzielają one śluz
oraz substancje chroniące Ŝołądek przed uszkodzeniem). W ten sposób udowodniono,
Ŝe nie było Ŝadnych zmian dystroficznych w Ŝołądku. Przeciwnie, komórki fizjologiczne
stały się bardziej odporne na zewnętrzne i wewnętrzne czynniki uszkadzające.
Nacieczenie tłuszczowe, czy teŜ nasycenie pod względem energetycznym słabych
komórek przez lipidy - nie jest niczym innym jak naturalnym procesem fizjologicznym w
warunkach
pełnej
likwidacji
zewnętrznego
zaopatrywania
energetycznego
i
powstającego
przy
tym
"przesiąkania"
do
Ŝołądka
nienasyconych
kwasów
tłuszczowych oraz białek. Podobny proces ma miejsce u ssaków w trakcie snu
zimowego (np. u Ŝab). W ten sposób czytając pierwszą publikację w oderwaniu od
drugiej, moŜna dojść do wniosku, Ŝe jednak podczas głodówki zachodzą jakieś
zjawiska negatywne. Jeśli natomiast te dwie publikacje przeczytać jako całość, okazuje
się, Ŝe Ŝadnych ujemnych zjawisk podczas głodowania nie stwierdzono. Wręcz
przeciwnie, mają miejsce unikalne procesy przystosowawcze - odtwarzanie funkcji
ochronnych nie tylko komórek lecz całych narządów np. Ŝołądka. W ten sposób
stwierdzono
waŜne
odbudowująco-profilaktyczne
znaczenie
głodowania
dla
wzmocnienia bariery ochronnej narządów i układów. Nie przełamało to jednak ślepej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]